Jesienna Scena na Gołębiej gościła nas we czwartek 10 października 2024 roku z naszym spektaklem performatywnym o Zofii Stryjeńskiej, który nosi tytuł „Obrazobranie”. Kolejna odsłona naszego projektu była możliwa dzięki zaproszeniu Szkoły Baletowej w Poznaniu i Towarzystwa Przyjaciół Szkoły Baletowej, które otrzymało na ten cel dofinansowanie z Urzędu Miasta Poznania. Dzięki inicjatywie i życzliwej pomocy pani Magdy Ignaszak pokazaliśmy na dziedzińcu szkoły nasze obrazy, nasz taniec i naszą muzykę i mogliśmy udać się razem z licznie przybyłą publicznością w magiczną podróż do świata Zofii Stryjeńskiej… na nasze wspólne obrazobranie.

W naszym projekcie nie odtwarzamy po prostu obrazów malarki czy opowiadamy krok po kroku jej biografii, lecz traktujemy ją jako punktu wyjścia do własnej akcji twórczej. Jest to próba zmierzenia się na nowo z „góralszczyzną”, z tradycją słowiańską, z kwestią roli kobiet i ich miejscem w sztuce – wszystko to odnajdujemy w twórczości Zofii Stryjeńskiej i jej barwnym życiorysie. Jak określiła to w katalogu stworzonym do tego projektu Jagoda Ignaczak: „Twórczość Zofii Stryjeńskiej intensywnie penetrowała tematykę rodzimego folkloru, który pojawiał się niemal we wszystkich rodzajach jej artystycznej aktywności, aż kipiącej od barwy i dynamiki, kolorowych strojów i uchwyconych w pół gestu postaci, portretowanych jakby od środka. Chętnie sięgała także w głąb polskiej historii, szczególnie mitologii słowiańskiej, dawnych podań i legend”.

Ten projekt nie jest zamknięty ramami scenariusza, dzieje się w nowym miejscu, przy współudziale nowej publiczności, zmienia się z czasem, ubogaca o nowe przemyślenia twórców. Nowości pojawiają się w warstwie muzycznej, tanecznej i także obrazowej. Tym razem było podobnie, można było to usłyszeć i zobaczyć, i pochylić się nad walizką, gdzieś porzuconą wśród innych rekwizytów, w której wyświetlony został kolejny film… film podróży, metafora peregrynacji i poszukiwań Zofii, twórców performansu i szerzej wszystkich ludzi. Duch Zofii towarzyszył wydarzeniu na dziedzińcu w Poznaniu i jej słowa: „Raz kozie, dansing!”.