Andrzej Hajdasz

sty

24

Autorska wystawa pt. ODWAGA PATRZENIA

Taniec / Wystawy

Wystawę w Galerii Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu otworzyli 24 stycznia 2020 roku o godzinie 17.00 wicedyrektor BU Bożena Oborska i kurator wystawy Janusz Oleksa. Następnie kurator przybliżył postać autora w krótkim wprowadzeniu:

„[…] Pamiętam, parę lat temu, kiedy się poznaliśmy – powiedział Janusz Oleksa – jego pierwsze prace, które realizował, były oparte na działaniach czysto zewnętrznych. Andrzej ewidentnie wykorzystywał sytuacje zastane z bardzo dużą dbałością o szczegóły, moment i chwilę, które były decydujące, aby obraz był maksymalnie bogaty, były to sytuacje nierozłącznie związane z tańcem, ruchem, ze sceną. Odnajdywał te sceny, łapał te momenty i je fotografował. Ale to, co mnie zaskakiwało, to fakt, że prace Andrzeja zdecydowanie wychodziły poza konwencję tego, co odnaleźlibyśmy w fotoreportażu czy nawet w dokumencie.

Po latach kolejnych prób i działań okazało się, że Andrzej z bacznego obserwatora, fotografa – myśliwego, zaczął przechodzić na stronę bycia fotografem reżyserem. Dla niego było za mało, że tylko odnajduje te miejsca, chciał mieć większy wpływ na cały obraz. W związku z tym rozpoczął pracę, gdzie zarówno jego wpływ dotyczył tego, kto jest bohaterem zdjęcia, jak również tego, co dzieje się na scenie i jaka ta scena jest, i czym ona jest. Andrzej przyjął na siebie rolę zarówno scenografa, choreografa, jak i reżysera. Tak naprawdę są to obrazy, które mają mnóstwo elementów ewidentnie przekraczających język fotografii, możemy mówić o wartościach i jakościach, które odnajdujemy w rysunku czy malarstwie […]”.

Potem zabrał głos autor, przedstawiając swoje prace jako pokłosie spotkań w przestrzeniach nieistniejących, lecz możliwych, ludzi, twórców, artystów, odważnie, zuchwale, mężnie patrzących na siebie samych, swoje kreacje i otaczający świat. Zachęcał, żeby odkrywać w sobie heroizm widzenia i zapraszał do swoistej gry, gry spojrzeń. Następnie fotograf zaprosił do obejrzenia filmu z udziałem choreografki Alisy Makarenko i swoim własnym, będącego opowieścią o pracy nad jedną z fotokompozycji. Podczas projekcji przybyli goście mieli okazję posłuchać muzyki na żywo w wykonaniu Michała Gila (na puzonie) i Jana Garsteckiego (na perkusji).

W trakcie trwania wystawy odbył się spektakl – performans pt. „Za drzwiami” pomysłu autora fotografii w choreografii Alisy Makarenko, z którego dokumentacja znajduje się pod adresem:

Relację z wernisażu oraz wizyty gości i mediów można przeczytać tutaj:

Odwaga patrzenia > relacja

Trzy z ośmiu prac przedstawionych podczas wystawy w Galerii BUAM w Poznaniu:

wrz

18

SENSUALISTA – spektakl Alisy Makarenko [część 1]

Taniec

Premiera spektaklu „Sensualista” miała miejsca dnia 17 i 18 września 2017 na scenie STA w Poznaniu. Pomysłodawczynią i wykonawczynią była Alisa Makarenko. Scenografią w spektaklu była sama przestrzeń podzielona tylko światłem. Czy publiczność można przyciągnąć i zainteresować pustą sceną? Alisa to potrafi. Poszczególnym fragmentom przestrzeni przypisała oświetlenie, w którym rozgrywały się potem wykreowane przez nią sceny pełne rozmaitych emocji. Oglądane improwizacje wciągały widza coraz bardziej w tajemniczy świat „Sensualisty”. W świecie tym jest cała gama emocji, od melancholii i rozmarzenia, poprzez stan modlitewny a na strachu kończąc. Oglądający mogli przypisać swoją własną interpretację temu, co oglądali. Każdy z nas ma swoją własną emocjonalność, z którą porównywał choreograficzne układy przekładające stan ducha na język ruchu. Nie sposób przejść wokół tego obojętnie.

wrz

17

SENSUALISTA – spektakl Alisy Makarenko [część 2]

Taniec

Kadry pozbawione koloru, nakreślone odcieniami szarości pozwalają uwypuklić rozgrywające się emocje na planie „Sensualisty”.

 

mar

03

MINUS 2, chor. Ohad Naharin

Taniec

Minus 2 to spektakl w choreografii Ohada Naharina. Znany izraelski tancerz, muzyk i choreograf jest od 1990 r. dyrektorem artystycznym Zespołu Tańca Bat-Szewa. Pod jego kierownictwem zespół nabrał międzynarodowego charakteru stał się jednym z najlepszych. Ohad Naharin jest twórcą języka ruchu GaGa, dzięki niej została zrewolucjonizowana metoda szkolenia tancerzy. Przerodziłą się ona w system kształcenia w dziedzinie praktyki ruchu.

Ohad Naharin uznawany jest za jednego z  najwybitniejszych choreografów na świecie. Jego choreografie mają w swoim repertuarze najbardziej znane teatry taneczne świata. Kilka z jego spektakli stało się kanonem współczesnego języka ruchu („Kyr”, „Tabula Rasa”, „Anaphasa”, „Three”). Stały się one swoistym punktem odniesienia dla innych choreografów.

Spektakl „Minus 2” jest swoistą wizytówką artysty. Jest to zestaw niezależnych etiud w różnej stylistyce i konwencji od baletu, po musical. Ohad Naharin do minimum ograniczył scenografię spektaklu. Uwaga widza skupia się zatem na ruchu tancerzy.

lut

24

MAATHAI, chor. Niels Claes

Taniec

VI Festiwal Atelier PTT 2013. Niels Claes w swoim przedstawieniu podjął bardzo interesujący, lecz zarazem trudny temat nierównego traktowania kobiet na świecie. Tytuł spektaklu jest nazwiskiem pierwszej Afrykanki Wangari Maathai, która otrzymała pokojową nagrodę Nobla w 2004 r. Nie była feministką, była biologiem walczącym o równe prawa dla kobiet.

Niels Claes mówi o sobie: „Jestem tancerzem bardzo graficznym i taka też będzie moja choreografia”. Oprócz choreografii  zajął się także studiami dotyczącymi innych kultur, stroju a także religii. Bazując na zdobytej wiedzy i swoich przemyśleniach, starał się oddać kolaż uczuć i przekonań oraz poznać i przedstawić myśli bohaterek, co stało się inspiracją do powstania spektaklu.

Do powstania spektaklu skłoniło Nielesa Claesa wiele motywów. Jednym z nich jest książka „Matka Ryżu” autorstwa pani Rani Manicka. Malezyjska pisarka przedstawia sytuację rodzinną przez pryzmat kobiety w społeczeństwie kastowym.

Kolejnymi inspiracjami dla choreografa były reportaż „Kobiety Islamu” oraz wywiad i prawdziwa historia dziewczyny z RPA, która zarażona wirusem HIV została zmuszana do prostytucji. O swoim spektaklu mówi dalej: „…interesowałem się również historiami dziewczn, które nie mogą dzielić życia z ukochanym mężczyzną ze względów kulturowych lub religijnych”.

Choreograf stawia pytanie: „Wyobraź sobie, że jesteś uwięziony w ciele, które nie pozostawia ci wolności dokonywania własnych wyborów. Jak byś się czuł? Co byś myślał?”

Kolejnym tematem spektaklu jest sytuacja dziewcząt z Afryki i Tajlandii zmuszonych do uprawiania prostytucji brakiem środków do życia. W spektaklu choreograf pragnie zwrócić uwagę na losy kobiet w krajach islamskich, które nie mogą wykonywać swojej pracy, ponieważ religia lub obowiązująca polityka nie pozwalają im na to.

[przygotowano na podstawie materiałów prasowych organizatora festiwalu]

lut

12

Karkonoskie kadry

Podróże / Reportaż

Kolejny tym razem zimowy, plener w Karkonoszach zaowocował kilkoma kadrami. Zasypane śniegiem góry, nieoświetlone słońcem, tworzyły świat czarno-biały, nadając mu ascetyczny, studyjny charakter. Bazą wypadową stała się jak zwykle Przesieka, a uczestnikami była wesoła, żądna przygód i nowych przeżyć, grupa z Wielkopolskiej Szkoły Fotografii w Poznaniu.

sty

24

ALEXANDERPLATZ, chor. PaulinA Wycichowska

Taniec

Polski Teatr Tańca w sobotę 19 stycznia 2013 r. przedstawił w hali MTP spektakl „Alexanderplatz” w choreografii Pauliny Wycichowskiej. Muzykę do spektaklu skomponował Jan A. P. Karczmarek. Scenografię i kostiumy zaprojektował Franz Dittrich.

Prapremiera projektu choreograficznego „Alexanderplatz” odbyła się 11 listopada 2009 r. w Poznaniu. Spektakl nawiązuje do wydarzeń z najnowszej historii Polski i Niemiec.

Jan A.P. Karczmarek na użytek spektaklu usunął partie wokalne ze swoich utworów wykorzystanych w przedstawieniu, pozostawiając tym samym miejsce, w którym taniec stał się „jednym z głosów”.

gru

26

Gra z symetrią

Taniec

Tancerki z DanceLab ponownie we wnętrzu Starej Gazowni; tym razem grają z symetrią kulis, w których centrum znajduje się łuk bramy na granicy dwóch światów – tętniącego żywego miasta na zewnątrz i pustej martwej hali przemysłowej w środku.

gru

09

Zima…

Podróże

… śnieg przykrywa nie tylko świat rzeczy, ale także świat emocji, wrażeń, myśli – skraca perspektywę, łagodzi kształty, ukrywa szpetotę, wycisza w surowym blasku, spowalnia, przywołuje dawne kadry.

lis

28

Made in Chicago 2012

Made in Chicago 2012 / Muzyka

Siódma edycja festiwalu jazzowego Made in Chicago jest nie tylko okazją do tego, by posłuchać muzyki w znakomitym wykonaniu, ale także by zmierzyć się z zadaniem polegającym na uchwyceniu klimatu i zapisaniu światłem muzyki.

Przyjemność grania jazzmanów przekłada się na moją przyjemność fotografowania.